jueves, 26 de febrero de 2009

Xarfa, mandarina clementina!

La historia que va a continuación es obra de mi amigo Vespadicto. Aunque es verídica, se la inventó como comentario a una de mis fotos de Flickr. Me reí tanto con ella, que le pedí permiso para poder publicarla aquí y compartirla con todos vosotros. Espero que os riáis tanto como me reí yo, que la risa es muy sana y completamente gratis.
.
La foto es mía, porque el chaval me prometió hacerle una a las carabuñas auténticas de Toño, pero está ocupado, pobriño, que es joven y tiene mejores cosas que hacer.
.
.
Sabor de invierno

.
Xarfa, mandarina clementina! Están máis ricas!
.
Meu primo Toño, ten unhas laranxas mondarinas "da casa" que lo flipas do ricas que están. Teñen moitas carabuñas, así que cando comes unha, estás cuspindo todo o tempo... Ó principio, eu, para quedar de fino, "las sacaba con la manito", pero chega un momento que xa che dá igual e cuspes directamente na eira. Ó carallo!...
.
Lembro unha vez que cheguei á súa casa para pedirlle a desbrozadora e non atopaba a Toño por ningures. Busquei no hórreo, debaixo das espigas de millo e no niño dos ratos (Toño ten vicios moi raros). Busquei na palleira e, despois de ver a miña prima co mozo cambiandolle o aceite ó tractor, comprobei que co paso dos anos aínda lle gusta esta parte da casa (xa lle gustaba cando éramos nenos...).
.
Mirei na lareira e apuntando ó ceo berrei pola campana da cheminea: "TOÑOOOOOOO!... TONIOOOOO!... ANTONIOO!".
.
Remexín na artesa e no saladoiro, pero Toño non aparecía. "Mira na palleira" ,dixo a muller de Toño. "Alí xa está mirando María", dixen eu.
.
Chamamos por el toda a tarde, fixemos unha batida cos veciños. Apareceu seu sogro coa agrupación de cazadores e incluso foron por Eusebio, o enterrador..., máis que nada porque ten un can podenco que xoga moito coa cadela de María, Yuli.
.
Finalmente, Toño apareceu ás 3 da madrugada; estaba debaixo de dúas toneladas de carabuñas que había no medio da eira, de par do laranxeiro. Revisamos toda a aldea menos aquel sospeitoso monte de carabuñas, do que de cando en vez, se escoitaba algo así coma "Angeliiiiineeeeeesssss... faaacoorroooo".




13 comentarios:

Anónimo dijo...

Mira tú el Vespadicto qué majete,y qué simpa´tico. Igual le hago un regalito y todo.
Caqués

Xarfita dijo...

Hazle un regalito. Háceselo que no sabes tú lo majete que es. Yo me lo pedía para nuero, pero me parece que ya lo ha pillado una asturiana ladrona. ¡Sois una plaga! Y no sé, algo les debéis de dar, chica...

Unknown dijo...

Una plaga, ¿no lo sabes tú bien!
Al menos, las langostas se pueden comer.

Xarfita dijo...

Tú juega, juega, que vas a quedar más escaldado que las langostas...

Anónimo dijo...

Quién me diera una plaga de langostas, pero de la mar ¿eh?.
Asín que somos de agradables y risueñas...
Caqués

Bubela dijo...

Vespadicto es un crac.

Anónimo dijo...

Por favor, por favor que me pongo colorada!!

Muchas gracias por los comentarios, me alegro que os guste. Ya os pasaré alguno más.

Abrazos pa' tós!

PD: las asturianas es lo que tienen, son graciosas, risueñas y guapas (el único defecto que tienen es que están comparando Galicia y Asturias continuamente y que en cualquier momento te sacan la sidrina y te hipnotizan a base de culines)

Anónimo dijo...

Ese Toño mira que era glotón, ¡no me digas que se comió el equivalente a 2 toneladas de caramuñas!
Aprendí el otro día lo que era el REQUEIFAR o requeifeiros (Casar coplas a la vieja usanza):
"O rapaz está cansado
ten que escribir no folio
ten cara de vagabundo
non lle gusta nada o choio"
(Pinto y Coruncho)

Unknown dijo...

Debe ser que me estoy desacostumbrando de leer en gallego, pero le he sacado más jugo en una segunda lectura, es gracioso y el texto tiene sabor a límpio.

Xarfita dijo...

Yo, desde luego, me reí muchísimo cuando lo leí. Hacía poco que había leído Cien años de soledad y me dio la sensación de que era una de aquellas cosas disparatadas que pasaban en Macondo, salvando las distancias.
Vespadicto también tiene un blog muy simpático. Habría que enlazarlo, digo yo...

Unknown dijo...

Nadie te lo impide.

Xarfita dijo...

Yo no sé..., pero tú sí...

http://vespadicto.espacioblog.com/

Xarfita dijo...

¡Me voy a la Chimpónica!